Ποιες είναι αυτές οι εσωτερικές φωνές  και από προέρχονται;

Στη ζωή μου υπήρχαν πολλές φωνές που έρχονταν από παντού, από τον έξω κόσμο αλλά και από μέσα μου, και είχαν την δύναμη να με τραβούν πότε εδώ και πότε εκεί.  Μερικές φορές η φωνή ήταν απαλή σαν ψίθυρος, μερικές φορές ήταν σκληρή και απαιτητική ειδικά όταν ελέγχονταν από την κατάσταση μάχης ή φυγής. Οι φωνές έπαιρναν διαφορετικούς ρόλους, όπως της παρηγορήτρας, του αρχηγού, του δάσκαλου και ήξεραν ακριβώς πότε να έρθουν. Οι πλύστες από αυτές λειτουργούσαν σαν ένας  αυτόματος πιλότος και ποτέ δεν τις σταμάτησα ή να αμφισβήτησα ποτέ την προέλευση τους.

Εσωτερικές φωνές – Αμφισβητώντας τις

Μέχρι που κάποια μέρα άρχισα να αμφισβητώ την  κάθε εσωτερική φωνή που ερχόταν, την μια μετά την άλλη. Ήμουν περίεργη γιατί έρχονταν, από ξεκίνησαν και γιατί σε μένα. Μερικές από αυτές δεν διαπραγματεύονταν, ήθελαν απεγνωσμένα να ακουστούν και είχαν ένα τόνο δικαιολογίες και εξηγήσεις για το ότι πρέπει να τις ακολουθήσω.

Κάποιες εσωτερικές φωνές ακούγονταν πολύ αποδοκιμαστικές, όπως:

“Δεν είσαι αρκετά καλή για να πετύχεις”

“Αυτό δεν είναι για σένα, ποτέ δεν ήταν”

“Είναι ριψοκίνδυνο, μην δοκιμάσεις, θα αποτύχεις”

Όλες είχαν επιχειρήματα που ακούγονταν πραγματικά και απόλυτα ειλικρινή, που υποστήριζαν ότι  στόχευαν να με προστατεύσουν από καταστροφές τις οποίες πάντα γνώριζαν και παρουσίαζαν. Αυτό παρουσιαζόταν ιδιαίτερα στις φωνές  της αποδοκιμασίας και αυτοάρνησης.

Εγώ, ποτέ δεν αμφισβήτησα αυτές τις φωνές, γιατί πίστευα ότι ήταν με προστάτευαν και με εξυπηρετούσαν, ακόμα και αν με μείωναν, ακόμα και αν ένιωθα φυλακισμένη.

Εσωτερικές φωνές – Τελικά από πού έρχονται;

Όταν περνάμε τη ζωή μας βάζουμε τον  αυτόματο πιλότο – που είναι ένας απαραίτητος μηχανισμός για εμάς έτσι που να  μην χρειάζεται να ξαναμάθουμε  πώς να περπατάμε, πώς να βουρτσίζουμε τα δόντια μας,  και έτσι ζούμε την κάθε μέρα στο υποσυνείδητο επίπεδο .

Εσωτερικές φωνές  -Πώς μπορώ να τις αφοπλίσω;

Μήπως όμως χρειάζεται να αμφισβητήσουμε αυτές τις εσωτερικές φωνές, μήπως ήταν χρήσιμες σε κάποιους άλλους καιρούς;

Μήπως χρειάζεται να ευαισθητοποιηθούμε λιγάκι και να σταματήσουμε την εισβολή των εξωτερικών επιρροών, αξίες και πεποιθήσεις που πήραμε από την παιδική ηλικία, από τους γονείς, από τους δασκάλους, από την κοινωνία;

Μήπως χρειάζεται να σταματήσουμε να ζούμε με βάση  τις εμπειρίες του παρελθόντος μας, και να δημιουργήσουμε νέες;

Μήπως η ζωή μας είναι αυτό που συμβαίνει σε μας και όχι ότι συνέβαινε στους άλλους;

Και όμως υπάρχει η ελεύθερη βούληση. Ο εγκέφαλός μας είναι σαν ένας δίσκος που μπορεί και να επανα-προγραμματιστεί και να αφήσει στο περιθώριο  ότι δεν μας είναι  απαραίτητο πλέον.